MYŚLI WIELKOPOSTNE I O WIOŚNIE

MYŚLI WIELKOPOSTNE

ALINA KRUK

„wszelkie kłamstwo-bez względu na to, czy się samemu oszukuje, czy jest się oszukiwanym – jednakowo niszcząco działa na naszą duszę”.

James Grippando

kim jesteś

Jak masz na imię ty

co burzysz mosty

pomiędzy naszymi myślami?

Mam na imię Kłamstwo.

Jak nazywasz się ty

co stawiasz mury

pomiędzy naszymi drogami?

Nazywam się Nieszczerość.

Kim jesteś ty

co rozdzielasz nasze ciała?

Jam jest Niewierność.

Jak nazwać ciebie

co wbijasz ciernie w nasze dusze?

Mam na imię Nienawiść.

Kim jesteś ty

która przywracasz

dobro naszym dniom?

Jestem Prawda.

sąd nad grzesznicą

stała ze spuszczoną głową

wyśledzona

wyrwana przemocą

z ramion rozkoszy

już skazana przez

tych, co wydają wyroki

choć swoje grzechy ukryli

pod płaszczami fałszu

czekała z przerażeniem

na kamienie potępienia

ocalenie zostało

napisane na piasku

nie potępiona odeszła

z wiarą, że można żyć pięknie

Wielkanocne porządki

oczyścił duszę z rdzy tego

co przeczy kamiennym tablicom

wypolerował miłością

przetarł sumieniem tęsknoty

za Stwórcą

poczuł dotyk zbawienia

uwięzione sumienie

Zapakował sumienie

do hermetycznej puszki

schował głęboko w piwnicy

teraz nie zazna wyrzutów

może już

zazdrościć

oszukiwać

kraść

nie dbać o nic

co nie jego jest ...

gdy rdza zła przegryzie

ściany puszki

ujrzy niewielkie

wysuszone

ziarenko żalu                                                           ALINA KRUK

***

MARIA ORLICKA

gdzie jesteś

szukam Cię Panie

w dziwnych sprawach świata

szukam od dziecka stawiając pytania

w obłokach na niebie

i malinach w lesie

w cierpieniu człowieka

i bólu zwierzęcia

w tęsknocie za słońcem kiedy zima długa

w nadziei pąków które kryją kwiaty

w miłości mężczyzny

w ufnych oczach dziecka...

kryło się pytanie

w krętych tropach lisa

o Twoją obecność

której często nie ma

tak przynajmniej czuje

bardzo smutny człowiek

czy nawet w pogardzie

mam Cię szukać Panie?

I tylko w głupocie nigdy Cię nie było

wadzę się z Tobą Panie

Boże

który stworzyłeś Sokratesa i Herberta

Szekspirowi podarowałeś rozdarcie

czy naprawdę wolisz ubogich duchem

czy nie wzrusza Cię Tomasz

który musi dotknąć, by uwierzyć

Jakub walczył z aniołem

choć był Twym wybrańcem

i liczni wielcy wadzili się z Tobą

dałeś nam rozum i wolę

byśmy z nich korzystali

dałeś nam słowa Panie

jak klocki do zabawy

jak cegły do budowy

i kamienie do procy

więc nie mieścimy się

w ramkach zwyczajnej

k a t e c h e z y                                                        MARIA ORLICKA

                 

*****************************************



WIERSZE O WIOŚNIE

HALINA SĘDZIŃSKA

Wiosenna lokomotywa

do rytmu wiersza Lokomotywa Juliana Tuwima

Stanęła wiosna w kolejnej odsłonie,

słońce przygrzewa, śnieg w oczach tonie -

zielone błonie.

Zefirek cieplejszy wieje i dmucha,

szept cichy niesie - wyskakuj z kożucha!

O! - jak leciutko,

Ach! - jak cieplutko,

Oj! - jak radośnie,

Ojej! - trawa rośnie!

Mróz już nie szczypie i już nie ślisko,

nie sypią  piachem po chodnikach,

najwyżej chmura gradowa nadleci,

ale na krótko, na małą chwilkę

bo słońce coraz wyżej świeci.

Świeci i grzeje, dniom dłuższa pora,

śmieci już palą, trawy i trzciny,

jakby jaśniejsza toń w  jeziorach,

znów ptasi świergot i leśne krzyki.

Z ziemi wychodzą kwietne elfiki-

śnieżki,  krokusy, żonkile, stokrotki,

fiołki ,bratki i tulipany...

Gatunków kwiatów już ze czterdzieści,

każde obrzeże uliczne mieści.

I choćby przyszło tysiąc urwisów,

każdy zerwał kwiatek dla draki,

to się rozpycha wśród seledynów

kwiecisty dywan, na drzewa, na krzaki...

Nagle buch, nozdrza w ruch.

Pachnie bez, hiacynt  też,

że tylko patrzeć  podziwiać i wzdychać

i wdychać w siebie tę woń i wdychać

Ruszyły natury magiczne koła,

gęgorem sznur ptaków w górze woła,

w słonecznych promieniach i kroplach deszczyku,

wiosna  rodzi pączków bez liku.

Energią niezwykłą mnie samą napędza,

każdy  poranek nowy zachwyt niesie,

radośniej miłośniej serce przyśpiesza,

że kochać wszystko i wszystkich chce się

Tak pobiec w nieznane przez góry, doliny,

przez pola, bezdroża, przez tory, przez most...

- a dokąd, a dokąd, a dokąd mnie niesie,

zielenią napawać swe oczy i nos?

A skądże to, jakże to, czemu mnie gna,

a co to, a co to, a co to tak pcha,

że pędzi, że rośnie, maluje barwami,

że zieleń wciąż nowa, co wprawia ją w ruch?

Tak chce się, tak chce się tym szczęściem napawać,

w wiosennej nadziei

zielony mój duch.                                              HALINA SĘDZIŃSKA

*************************

ALINA KRUK 

fraszka o wiośnie

gdy ptaki wiosną śpiewają radośnie

a drzewa pąki wypuszczają

człowiek najchętniej myśli o miłości

której jeszcze nie było

miłość ta będzie jak trawa świeża

jak ptaków trele radosna

i tylko szkoda że szybko mija ....wiosna

Wiosna w Podczelu

Wołamy cię ciepła wiosenko:
gęganiem gęsi gęgawej,
milczeniem łabędzia niemego,
kwokiem kwokacza,
krakaniem kruka.
Ścielimy ci dywan rzeżuchy leśnej
tulącej z zimna białe płatki.
Wyjdź z ukrycia- ogrzej nas
Nie bądź nadąsana.

wolna jak ptak

tril -li-tir-li

koncert tylko dla mnie

ptasich i owadzich muzyków

słucham w filharmonii natury

z biletem od Ojca Niebieskiego

świergoczcie, ćwierkajcie dla mnie

napowietrzni soliści

wtóruj im wietrze

pluskaj strumyku

ja słucham

troski odlatują

nad Bałtykiem

spacer sam na sam ze słońcem

po marcowej plaży Bałtyku

zmysły

czułe na miękkość piasku

widok muszelek

głodnych dotyku

pieszczotę wiatru

pozwalają zawładnąć

płótnem przeżyć

by zostały na nim

jak żal po drzewie

które runęło właśnie

z nadbrzeżnego klifu

w sposób czysty

za radą Sokratesa

uwalniam się od ciała

i samą tylko duszą

oglądam rzeczywistość

nie czując uszczypnięć

coraz większego mrozu                                     ALINA KRUK

***************************

ADRIANA WITKOWSKA

Optymistyczna refleksja

Skąd nagle ta siła

Tak radośnie kroczę...

Coś we mnie wstąpiło

Może to słońca moce.....

Od tej jednej chwili

Nawet nie słyszę

Wiosennego wiatru

Co w mych oknach kwili

Straszy i latarnią miota

Myśli me i ludzie

Uskrzydleni wiosną

Nieśmiało a jednak

Swe głowy

Z nadzieją podnoszą

Ja chętna więc przyjąć

Wszystkie dary losu , czekam...

Oby już przyszła

Nie zmroziła owoce..

Dała to wszystko

Co nam zwykle

Na wiosnę potrzeba

Ta wiosna.....                           ADRIANA WITKOWSKA

**************************************

LIDIA ENGEL

Mitenki

Przez rubieże pamięci mknie wehikuł czasu.

Rękawiczko z czarnej koronki

pamiętasz ?

Ona - spowita w lśniące atłasy,

on - czarny smoking

bielą koszuli rozjaśniony,

zasłuchani w melodii w tony

tańczą…

„Ta ostatnia niedziela…”

Jej głowa oparta na jego ramieniu,

a ty - chłoniesz zapachy „Soir de Paris”

Jeszcze szczęśliwi, piosence nie wierzą,

jeszcze nie wiedzą.

Wrześniowy poranek latom beztroski

kładzie kres.

Rękawiczko z czarnej koronki

ty najlepiej wiesz.

To dla ciebie orkiestra grała tango ostatnie,

schowane na dnie kufra przypadkiem,

mitenki przemierzyły wygnańca szlak .

W chaosie wojny zaginęła towarzyszka,

ta z prawej ręki,

oni, onegdaj tańczący

odeszli na zielone pastwiska,

ty , w mojej szafie, poraniona

trwasz, aby tęsknić.

Samotny rekwizyt pamięci.                         LIDIA ENGEL

**************************

DANUTA WESOŁOWSKA

Wdowi song - I/33

(śpiewaj za Frankiem Sinatrą)

Sama w taką noc świetnie się wyśpię,

Sama w taką noc, nim ranek błyśnie,

Sama w taką noc łóżeczko całe mam!

Nikt nad łóżkiem mym cięgiem nie chrapie,

Nikt niechcący mnie już nie zadrapie,

Kołdrę cała mam i poduszeczkę też!

Budzę się, gdy chcę, się poprzeciągam,

Wstanę albo nie, świat pooglądam…

Nikt nie goni mnie,

Nikt nie drażni mnie,

Nikt nie żąda i nie prosi usług domowej gosposi…

Samej w taką noc nikt nie ofuknie,

Samej w taką noc łokciem nie stuknie!

I nie zedrze z niej ciepłej kołderki mej…

Ja nie czuję, że ktoś się przekręca,

Ja nie muszę tak wciąż się wykręcać,

Że migrenę mam i że głowa boli mnie.

Samej w taką noc płakać nie trzeba,

Masz co miesiąc trzos i coś do chleba.

Dbaj o zdrowie i…

I nadal pięknie śnij!

Dubi-dubi- du, pa- ra-pa- para, dubi, 

dubi ,du pa-ra-pa-para

Ławka Boska

Który do Lidla w

obłędzie pędzisz,

widziałeś Norwida?

Przy Nim wolne miejsce.

Siadaj.

O miłości z Nim mów.

O sztuce.

I o Macierzy.

Nie lękaj się, bracie!

Dasz radę.

„Ja, Norwid Kamil Cyprian

Snem wiecznym nie zasypiam

na niebiańskich łąkach.

Nie pozwalacie mi

Z XXI wieku.

Wy .

Konsumenci. Malkontenci.

Z maleńkim sacrum.

Z profanum rozbuchanym”.

Obok Biblioteki

rzęzi miasto.

Mija właśnie chwila.

Moja boska chwila

na ławeczce z Norwidem.                    DANUTA WESOŁOWSKA